Arriva dwars door het Vechtdal
Sinds december 2012 exploiteert Arriva de spoorlijn Zwolle - Emmen. Daarvoor voerde de NS deze verbinding uit. In december 2013 nam Arriva ook het vervoer over op de spoorlijn Almelo - Mariënberg. Arriva doopte de beide spoorlijnen om in de 'Vechtdallijnen'. De trein rijdt tenslotte continu in de buurt van de rivier de Vecht, de Overijsselse Vecht wel te verstaan. In de afgelopen tien jaar had ik nog amper foto's gemaakt van de treinen op de spoorlijn Zwolle - Emmen en daarom was het de hoogste tijd om hier verandering in te brengen.
Op 14 augustus liep ik daarom een wandelroute in en rondom Dalfsen. De auto parkeerde ik bij het station. Dit station beschikt nog over een historisch stationsgebouw. Tegenwoordig zit hierin een gezellig ogende horecagelegenheid.
De spoorlijn Zwolle - Emmen is op sommige plekken enkelsporig. Bij station Dalfsen moeten de treinen elkaar passeren. Dat betekent ook dat de trein naar Zwolle hier tegelijkertijd komt als de trein naar Emmen. Toen ik aankwam waren ze allebei net weg, dus ik besloot meteen mijn wandeltocht te beginnen. Na kort in het plaatsje Dalfsen gekeken te hebben, verliet ik al lopend langs de Overijsselse Vecht het centrum.
Na al de nodige tijd te hebben gelopen, werd het tijd om de Vecht over te steken. Dit deed ik met de voetveer De Stokte - Hessum. Ik had verwacht dat ik mezelf hier met behulp van een kabel of ketting naar de overkant moest trekken, maar dat bleek niet het geval. Enkel een knop indrukken was voldoende om de fiets-en-voetveer te laten vertrekken naar Hessum.
Na een stuk door een landelijke en bosrijke omgeving, kwam ik uit bij een meer doorgaande weg, de Tolhuisweg. Hier passeerde een buurtbus mij.
De spoorlijn ligt hier ook weer vlakbij en een stukje verderop vond ik een mooie stek langs het enkelsporige gedeelte tussen Dalfsen en Ommen om de elektrische GTW's die Arriva hier inzet vast te leggen. De locatie was de spoorwegovergang bij de Dalmsholterweg.
Vroeger was er op deze locatie een stopplaats voor de trein, genaamd Rechteren. Deze stopplaats was vernoemd na het naastgelegen kasteel Rechteren.
Kasteel Rechteren is nog tot op de dag van vandaag particulier bezit. Het imposante bouwwerk is in het bezit van de familie Van Rechteren Limpurg en niet te bezoeken. Grote gedeeltes van het omliggende land hoort bij hun landgoed. Dit gebied is grotendeels wel opengesteld. Sterker nog, een deel van mijn wandelroute liep over het landgoed. Het onderhouden van het kasteel is een dure aangelegenheid. De familie doet dit onder andere met behulp van de pachtopbrengsten. Desalniettemin woont het gezin momenteel niet op het kasteel. Dat bleek toch wat onpraktisch.
Vanaf kasteel Rechteren duurt het niet lang meer tot Dalfsen weer te zien is in de verte. Na een wandeltocht van circa 13 kilometer kom ik weer aan bij het station. Daar staat op dat moment een EBS RRReis-bus als lijn 167 de vertrektijd af te wachten.
Even later komen de twee Arriva treinen aan op het station. Gelukkig arriveerde de trein naar Zwolle eerst, want zo kon ik een foto maken waarbij de zon goed stond en waarbij de trein met stationsgebouw op de foto staat.
Vanaf station Dalfsen pak ik de auto weer. Daarmee kan ik me snel verplaatsen om nog een paar foto's te maken van de treinen op de Vechtdallijnen tussen Zwolle en Dalfsen. Eerst rijd ik nog even langs havezate Den Berg. Het zal inmiddels duidelijk zijn dat kastelen en buitenplaatsen mijn bijzondere interesse hebben. Ook dit paradijsje is particulier bezit en niet te bezoeken. Door echter door het hek een foto te maken, krijg je toch een aardig beeld.
Vanaf Den Berg rijd ik met de auto naar een tweetal plekjes langs de spoorlijn tussen Zwolle en Dalfsen om nog een aantal Stadler GTW treinen van Arriva vast te leggen.
Inmiddels is het half 6 en is de spits begonnen. Een rit daarom met twee gekoppelde GTW's, een driedelig (GTW 2/8) en een tweedelig (2/6) stel.
Na het schieten van deze plaatjes zit de dag er weer op en is het tijd om huiswaarts te keren. Ik heb genoten van de wandeling. De omgeving heeft mij zeer positief verrast. Het mooie weer heeft daar uiteraard goed bij geholpen, maar vooral ook de diversiteit van het coulisselandschap in deze regio spreekt mij aan. Met andere woorden; ik moet nog eens terugkomen in deze regio.